Lumache, lumachini albo po prostu ślimaki i ślimaczki...cz 2.

Co prawda nie jest to czas na tę akurat potrawę, ale w ramach luzów czasowych i porządkowania archiwum natknąłem się na odpowiednie zdjęcia...

 W porze "suchej" miliony małych , białych ślimaczków włazi na suche trawy, słupy, mury i wszystko inne gdzie tylko można wleźć i zasklepia się w skorupce w oczekiwaniu na odrobinę wilgoci...
Ciągle powtarzam , że Włosi jedzą wszystko co w rowie znajdą, a ślimaki są na to jaskrawym dowodem...;))
 Nazbierane ślimaki płuczemy i wrzucamy do gara z wodą podgrzewając do momentu wyjścia z muszelek, a potem raptownie zwiększając temperaturę...

 dodajemy oregano,pieprz, sól,  peperoncino i odrobinę oliwy z oliwek i gotujemy około 30 minut. Ja zasadniczo dodaję jeszcze pomidory, ale tubylcy przyrządzają je częściej w wersji "białej".

Dość istotna jest w przypadku tego dania właściwa  technika jedzenia... ja osobiście nauczyłem się jeść , a właściwie wysysać te ślimaki dopiero po 2 latach... Pierwszy raz , kiedy zasiadłem do stołu z moim włoskim przyjacielem, ja zjadłem może 5 sztuk, a on prawie całą michę... uratowała mnie dopiero jego żona przynosząc wykałaczki...:DDD
Teraz radzę sobie świetnie również bez nich nagryzając w odpowiedni sposób muszelki...